Homo Ludens is een begrip dat voor het eerst bekend werd door het gelijknamige cultuurmaatschappelijk werk van de Nederlandse historicus Johan Huizenga. Het gaat ervan uit dat de mens in beginsel eerst en vooral een spelend wezen is.
Dit principe is het uitgangspunt van de ludodactiek.

Bij ludodidactiek wordt, door het inzetten van gameprincipes in leersituaties, het gedrag van de persoon omgezet van lean back (niet betrokken, motivatie van buitenaf) naar lean foreward (betrokken, motivatie van binnenuit).

Kijk eens naar iemand die een spel speelt. Geheel in focus, vanuit een intrinsieke motivatie, probeert de speler een spel te spelen, te doorgronden, wat het ook kost. De speler probeert net zolang een level uit te spelen tot het lukt, of blijft net zo lang trainen tot hij de snelste is.

Ludodactiek is de toepassing van dit principe in de lespraktijk en in lesmateriaal. Al spelende leer je sneller en beter.

Ik studeerde af in ludodactiek en ontwikkelde de vmbo spellen 60fps en Play-to-Gather Dans.